Het is midden in de nacht als ik in een Portugees huisje wakker word met een allesoverheersende angst. Een faalangst of ik de nieuwe stap in mijn leven wel aankan. Ik sta op het punt om een nieuwe hondenmaatje in mijn leven toe te laten. Ik puzzel in mijn hoofd met de vraag hoe ik ervoor zorg dat hij zich ontwikkelt tot een ideale hond.
De faalangst neemt dusdanig vormen aan waardoor ik twijfel over de keuze die ik de dag ervoor definitief heb gemaakt: je bent welkom! Die ochtend schijnt de zon, maar ik loop met mijn ziel onder mijn arm. Stemmetjes in mijn hoofd weten mij goed te vertellen waar het allemaal is misgegaan met mijn vorige hondenmaatje. Waarom hij niet altijd makkelijk was naar andere honden en zijn wapen inzette als hij zich bedreigd voelde. In gedachten schrijf ik al het falen toe aan mezelf en zak langzaam dieper weg in het moeras van twijfel.
